Σαν απο ημερολόγιο μιας αποφράδας μέρας...Lilith

Αδύναμη στέκομαι εμπρός σου, πλάι σου, πίσω σου, 

όπου..να μην ενοχλώ..να μη με νοιώσεις παράταιρη.

Μόνο εκεί..όταν θελήσεις...αν θελήσεις.

Παρουσία που θέλει να προσφέρει πολλά μα ο πόνος

που χαράζει σιωπηρά με τα νύχια του το άλλοτε

λαμπερό σου πρόσωπο .....σε μονοπωλεί, σε διεκδικεί..

Αυτός ο εγωιστής, ο ανασφαλής γιατί μόνο αυτοί διεκδικούν..

μόνο αυτοί θέλουν μονοπώλια.

Το βλέμμα σου, που αμέτρητες φορές ήταν δικό μου,

σε στιγμές σιωπής, ησυχίας, ηρεμίας, έντασης, 

πόθου κάτω απο "έναστρες" απεραντοσύνες,

 τώρα απόμακρο, σκοτεινό, λαβωμένο

μετρά τα δευτερόλεπτα μιας απώλειας.

Το στόμα σου, αυτό που μοιράστηκε μαζί μου γέλια, 

λόγια ποτισμένα με βάλσαμο,

φιλιά υπέροχα και αχόρταγα, 

παρηγοριές, καπνό, αλκοολ, πάθος αστείρευτο...

τώρα σφιχτά κλεισμένο, μια γραμμή, ανέκφραστο

ψάχνει τρόπους να μην ψελλίσει. 

Δεν θα μπορούσα,.....δεν μπορώ 

να σε κάνω να  μην πονάς, να μην νοιώθεις...

Όμως θα μπορούσα..., μπορώ να είμαι εδω. 

Να γίνω ιέρεια της σιωπής σου, πλάι σου, να είμαι το χέρι 

που αναζητάς να πιάνεις, ακόμα και με κλειστά, φλεγόμενα μάτια. 

Να είμαι εδω, όπως όταν κουρνιάζεις πλαι μου και γω περνώ 

τα δάχτυλα μου μέσα απο τα μαλλιά σου αποχτενίζοντας

κάθε έρεβος απο το νου σου.

Να μεταγγίζω ότι θα απάλυνε την ψυχή σου με τα μάτια μου καρφωμένα

στα δικά σου, κρατώντας το όμορφο σου πρόσωπο μέσα στα χέρια μου ...

Άν ήθελες....άν θέλεις....

θα μπορούσα.....ΜΠΟΡΩ...  

Lilith