"Απο το ημερολόγιο μιας φίλης #3"... Lilith

Αναθεματισμένο ξυπνητήρι......ότι ήχο και να σου δώσω και μονο ο ρόλος σου φτάνει για να είναι ενα "αει στο διαολο" η πρώτη λέξη της ημέρας μου....

Ναι να ξυπνήσω...απο τι?? λες και κοιμήθηκα...?? λαγός...! με το ένα μάτι. Το άλλο άγρυπνο να κοιτά τριγύρω σαν μπάλα σε φλιπεράκι. 

Ωραία....χτύπησες λοιπον...για να ξυπνήσω..να συνέλθω..απο πόσα?? ..απο τί??? ...δεν ειμαι εγω που σε θέτω σε λειτουργία ετσι δεν είναι? ελα.....παραδέξου το..! μίλα...! αυτη η πόρνη η ζωή είναι που μόλις μου χαιδεψει με ειρωνεία στοργικά την πλάτη για να μου πει...."μπράβο κορίτσι μου, αφου το ξεπέρασες με επιτυχία και αυτό και τακτοποιήθηκαν όλα......τωρα θα πρέεεεεπει..." και πριν τελειώσει η φράση τρωω κλωτσιά στα πισινά που γίνομαι δορυφόρος...! στον αέρα λοιπόν...."αεεεερα..πίσω και σας φάγαμε"...η μήπως μας φάγανε άλλοι...δεν ξέρω...

πφφφφφ!!! απο κει που βρήκα τις άκρες μου...βρέθηκα πάλι σε μια αναθεματισμένη μέση...τη μεση ενος πελάγους που τα ρηχά του είναι 40.000 λευγες κατω απο τη θάλασσα....! "Σκάσε και κολύμπα γιατι ξέρεις να κολυμπάς και γιατι ο πνιγμένος απο τα μαλλιά του πιάνεται." φωναζω..! 

Ωραία...μου δωσες παράσημο...οτι τα καταφέρνω μια χάρα, με μπόρες, με φουρτούνες, με ναυτικούς, με ναυάγια....και τώρα τι το κάνω??? το βάζω σε κορνιζούλα χρυσαφιά και το κρεμάω στο σαλόνι μου η το καρφιτσώνω με μανία στο πέτο της υπαρξης μου για να το παίξω ναυαρχουκος......???

ανοίγω τα μάτια μου και μαλώνω με τη μόνη αχτίδα φωτός που τολμά να μπει απο την γρύλλια ...

τι γίνεται τώρα...? τι κάνουμε??? εμπιστοσύνη λεει, τόλμη λεει....ρίσκο, τσαμπουκά...αυτα είδα σε σενα...και ενα "πιστευω πως μπορείς να τα καταφέρεις"...! κέρδος δικό μου?? οτι "εντάξει τα καταφερα"...ναι δε λεω καλό το κλισεδάκι γιατι κλισεδάκι κατάντησε πια...μα παραπέρα?? τι? αξίωμα....ΟΥΑΟΥ πόρωση...!! ναι ναι...καλα...μετα????? δουλεια...δουλεια....δουλεια.......και πρόσωπα ξελαμπηκάρουν, αστραφτουν στον ήλιο και στο πάλεμα, πισινουλιδες σωσμένοι...

"αι σιχτιρ....σηκω"...είπα σε μένα.. "φτιάξε καφέ"... "πλύσου, σενιαρίσου, βάψου....λες και τι θα γινει αν χώσεις το κεφάλι στο μαξιλάρι??? θα σταματήσουν τα γεγονότα να σε προλαβαίνουν?? μπα...εσυ θα χάνεις...τη ζωή και τα ζουμιά της"! 

ασχημο συναίσθημα να μην ξέρεις ξανα...που πατάς και που βρίσκεσαι...για να μην αναλύσω το που θα πατήσεις παραπέρα....! 

μα ρε ζωή...ενα παράπονο μονο....λιγο καιρό...μια στάλα νηνεμίας!....τις χόρτασα τις πατητές και τα μακροβουτια..., ασε με δω λίγο..., μια φορά...εστω και κατα μεσής στον πέλαγο να απλώσω την κουρασμένη αρίδα μου στη θάλασσα να φχαριστηθώ τον ήλιο που δεν θα μου στεγνώσει μα θα μου ζεστάνει τις αρθωσεις και θα μου ξεκουράσει το "ειναι" μου...!

ασε με δω ...να νοιωθω την ερημιά της απεραντοσύνης που με ριξες...μα να μαι μια φορά ησυχη....!!!

Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό.
Εγώ τον έχω δει από καταμεσίς της θάλασσας.

Ο. Ελύτης